Çağlar Paksoy

  Elinin altındaki yosunların nemini hissederek uyandı. Boğazına bir yumru oturmuş her yutkunuşunda boğazını parçalarcasına aşağı yukarı gidip gelen adem elmasını koparıp çıkarmasına teşvik ediyordu. Bilinci açıldıkça ormanda olduğunun farkına varmış olsa da koca ormanın hangi köşesinde olduğu muammaydı. Keşke tek eksik bilgi nerede olduğu olsaydı. Neden buradaydı? Nasıl olmuştu da yanında birkaç parça kuru ekmekle ormanın muhtemelen derinliklerinde uyanmıştı? Neden her kası binlerce ton yükün altında kalmışçasına ağrıyordu? Düşündükçe cevapsız sorular artıyor fakat herhangi bir ışık parlamıyordu beyninde.     Zaman, zaman konusunda bir tahmin yürütebiliyordu zira ağaçlar yüksek, hava puslu olsa da hafif bulutların ardından güneşi seçebiliyordu. Muhtemelen güneş doğalı birkaç saat olmuştu. Ormanın florası da bu saate paralel olarak uyanmış olmalıydı çünkü gündoğan çiçekleri taç yapraklarını sergilemeye çoktan başlamış gibi gözüküyordu.   Kafasını sağ tarafa...

Zaman nedir? Büyük bir soru; gizemli, ağır… Ne olabilir? Nasıl tanımlanır? Nasıl hissedilir? Nasıl terk edilir? Geçmiş, gelecek ve saçmalıktan ibaret şimdi. Bu üçü dışında nedir zaman?   Geçmiş nedir bilir misiniz? Geçmiş az önce aldığın nefesten önce aldığın nefesten önceki nefestir. Geçmiş şu an körkütük aşık olduğun kadından önce körkütük aşık olduğun diğer kadınlardır. Artık kalbi atmayan, mezarında bedenini böceklerin eşelediği babandır geçmiş. İlk yediğin pamuk şekerdir. Geçmiş, o pamuk şekeri düşünmeden önce babanı anımsarken hissettiğin hüzündür, kalp sıkışmasıdır. Gelecek nedir? Gelecek safi bilinmezliktir. Boşluktur gelecek. Sinir bozucudur. Ne kadar kazılırsa kazılsın altın vermeyecek madendir. Kazarsın ama kazmaya devam edersin çünkü sanarsın ki bir külçe altın belki de en parlak altın seni bekliyordur . Umuttur gelecek. Aptallıktır aynı zamanda. Attığın bir adım gelecekte fırtınalar yaratır. Belki de yaratmaz. Bilemezsin. Adımlamaya devam edersin. Etmelis...