Çağlar Paksoy

Çukurova Rock Festivali bu yıl 10-13 Mayıs tarihleri arasında ikinci kez gerçekleştirildi. Bu yıl Ankara’dan yollara koyulup gitmek koşuluyla ben de oradaydım.   Katıldığım etkinlik ve organizasyonların büyük bir kısmını yazdığımdan Çukurova rock festivaline dair izlenimlerimi, Adana hakkında düşüncelerimi ve bu maratondaki anılarımın ufacık bir kısmını yazma kararı aldım. 9 Mayıs gecesi Ankara’dan yola çıkıp altı buçuk saat süren bir yolculukla Adana’ya ulaştım. Böylece dört gün süren Adana ve Çukurova rock festivali maceram başlamış oldu.   10 Mayıs sabahı Adana usulü bir porsiyon enfes börek ve yarım porsiyon gözleme yedikten sonra İnönü parkına doğru yollandık ve bizi festival alanına götürecek olan otobüslere binmeden önce güzeller güzeli parkta biraz soluklandık.   Adana büyük bir şehir bu ifadeyi hem siyasi hem de coğrafi olarak kullanıyorum ama bu büyüklüğe rağmen ulaşım çok çok gelişmiş değil, en azından benim gözlemim ve Adanalı arkadaşlarımın görü

1941 yılı tüm o savaşın, buhranın, kaosun yanı sıra sanatımız adına da önemli bir yıldı. Afife Jale’yi kaybettiğimiz bu yılda edebiyatımız adına önemli, benim içinse yazarlığıyla mest olduğum, paha biçilmez bir insan doğdu.   Ayşe Kulin 1941 yılında hayata gözlerini açtığında uzun yıllar saklı kalacak yeteneğinin 1984 yılında ortaya çıkacağından kimsenin haberi yoktu belki de. 1984 yılında Güneşe Dön Yüzünü adlı öykü kitabıyla başlayan bu uzun yol Adı:Aylin, Sevdalinka, Türkan gibi popüler kitapları sanat dünyamıza kattı.   Güneşe Dön Yüzünü ile harekete geçen bu kitaplık bugün biyografiler, öyküler, denemeler, araştırmalar, çocuk kitapları ve romanlar gibi edebiyatın farklı türlerinden eserleri bünyesinde taşıyor.   Ayşe Kulin kitaplığı genişlemeye devam ediyor. 2017 yılının son çeyreğinde bu kitaplığa ’Kördüğüm’ adlı bir roman da eklendi.   Ayşe Kulin hakkında genel bilgileri bırakacak olursak benim için Ayşe Kulin kimdir?   İlk defa Ayşe Kulin okuduğumda

Selamlar, iki haftadan uzun süredir eleştiri üzerine bir eleştiri yazmaya çalışıyor ve kendimi yekpare bir şey yazabilmek için paralıyordum. Sonrasında tek bir şey yazmak yerine bir seri yazmaya karar verdim.   Eleştiri üzerine yazdığım bu eleştirilerde görsel unsurlar olarak farklı sanatçılardan illüstrasyonlar kullanmayı planladım.   Bugün konuğumuz İtalyan sanatçımız Marco Melgrati.   Umarım keyifle okuduğunuz bir seri olur...  Eleştiri her zaman insanlık tarihinde yeri olan ve hiçbir zaman da peşimizi bırakmayacak bir şey.   Durum buyken ben de eleştiri yapmayı seven biriyken neden eleştiri yapmak üzerine bir eleştiri yazmayayım ve söyleyecek bir iki kelimem varken bunları sizlere aktarmayayım diye düşündüm.   Bugün her mecrada eleştiriye maruz kalıyor ve bazen bunun farkında olmuyoruz. Öyle ki bazen bizim eleştiri yaptığımızın bile bilincinde olamıyoruz.   Şimdi şu an en basitinden bir sosyal medya platformuna girip bir iki paylaşım bir iki tweet oku