Çağlar Paksoy

  Bu yazıya başladığım sırada How I Met Your Mother’in 5. Sezonunun 12. Bölümünü izliyorum. 16. Dakika 4. Saniye.   Şu günlerde hayatımın en iyi döneminden geçmediğimin farkındayım ve bu süreçte ağır bir depresyondan, belki kötümser bir insana dönüşmekten beni koruyan çok az şey var. Bunların ne olduklarını da sayacak bilince de ne yazık ki sahip değilim, öyle olsam gerçekten iyi paralar kazanan, iş doyumu konusunda en tepelerde olan bir psikolog olabilirdim.  Fakat bu süreçte bana yardımcı olan bir şey var ki bu yazıyı, saygı duruşunu hak eden şey.   How I Met Your Mother.  Dizi arka planında Carter Bays ve Craig Thomas’ı ekran kısmında ise Neil Patrick Harris, Alyson Hannigan gibi ustaları barındırıyor. 2005 yılında başlayan dizi 2014 yılında finalini yapıyor ve bir başyapıt, ekran tarihine adını böyle yazdırıyor.   İşin kısa teknik kısımlarını geçecek olursak sadede gelmek istiyorum. Yani 2014 yılında bitmiş, hakkında hâl...

  Elinin altındaki yosunların nemini hissederek uyandı. Boğazına bir yumru oturmuş her yutkunuşunda boğazını parçalarcasına aşağı yukarı gidip gelen adem elmasını koparıp çıkarmasına teşvik ediyordu. Bilinci açıldıkça ormanda olduğunun farkına varmış olsa da koca ormanın hangi köşesinde olduğu muammaydı. Keşke tek eksik bilgi nerede olduğu olsaydı. Neden buradaydı? Nasıl olmuştu da yanında birkaç parça kuru ekmekle ormanın muhtemelen derinliklerinde uyanmıştı? Neden her kası binlerce ton yükün altında kalmışçasına ağrıyordu? Düşündükçe cevapsız sorular artıyor fakat herhangi bir ışık parlamıyordu beyninde.     Zaman, zaman konusunda bir tahmin yürütebiliyordu zira ağaçlar yüksek, hava puslu olsa da hafif bulutların ardından güneşi seçebiliyordu. Muhtemelen güneş doğalı birkaç saat olmuştu. Ormanın florası da bu saate paralel olarak uyanmış olmalıydı çünkü gündoğan çiçekleri taç yapraklarını sergilemeye çoktan başlamış gibi gözüküyordu.   Kafasını sağ tarafa...

Zaman nedir? Büyük bir soru; gizemli, ağır… Ne olabilir? Nasıl tanımlanır? Nasıl hissedilir? Nasıl terk edilir? Geçmiş, gelecek ve saçmalıktan ibaret şimdi. Bu üçü dışında nedir zaman?   Geçmiş nedir bilir misiniz? Geçmiş az önce aldığın nefesten önce aldığın nefesten önceki nefestir. Geçmiş şu an körkütük aşık olduğun kadından önce körkütük aşık olduğun diğer kadınlardır. Artık kalbi atmayan, mezarında bedenini böceklerin eşelediği babandır geçmiş. İlk yediğin pamuk şekerdir. Geçmiş, o pamuk şekeri düşünmeden önce babanı anımsarken hissettiğin hüzündür, kalp sıkışmasıdır. Gelecek nedir? Gelecek safi bilinmezliktir. Boşluktur gelecek. Sinir bozucudur. Ne kadar kazılırsa kazılsın altın vermeyecek madendir. Kazarsın ama kazmaya devam edersin çünkü sanarsın ki bir külçe altın belki de en parlak altın seni bekliyordur . Umuttur gelecek. Aptallıktır aynı zamanda. Attığın bir adım gelecekte fırtınalar yaratır. Belki de yaratmaz. Bilemezsin. Adımlamaya devam edersin. Etmelis...

  Love, Death & Robots Netflix aracılığıyla bizlere ulaşan, taptaze bir antoloji dizisi. Antoloji dizileri hakkında büyük bir çoğunluğun -ben de dahil- pek bir fikri yok. Black Mirror ile önemli bir aşinalık kazanan tür 2019 yılı itibariyle önemli bir temsil daha kazandı. Love, Death & Robots dizimizden bahsettiğim açıkça ortada.   Uzun zamandır içerik üretmeyen ben diziyi izlememin ardından bu diziyle ilgili bir şeyler yapmalıyım diye düşündüm. Bir antoloji dizisini, hele bir de kısa filmlerden oluşan bir antolojiyi bütünüyle eleştirmek ne denli doğru olur sorusu beni şüphede bıraktığından ben de dizideki içerikleri kendi bakış açım çerçevesinde değerlendirmeye, sıralamaya karar verdim.   Listeye geçmeden önce dizi hakkında biraz daha bilgi vermek diziye yeni başlayacaklar için de daha teşvik edici olur...   Love, Death & Robots büyük bir çoğunluğu fütüristik temalara sahip 18 farklı kısa filmden oluşuyor. Bazen yoğurtların insana egemen ol...