Çağlar Paksoy

  Uzun zamandır oyunlar hakkında bir yazı yazmıyordum. Her gün oyun oynamama rağmen her gün film izlemiyorum ama film veya dizi eleştirileri almış başını gitmiş.   Durum böyleyken oyun yazılarıma güzel bir konuyla dönmek istedim. Dedim ki ‘’Artık sazı elime alıp bildiğim telden çalmanın vakti geldi.’’ Hangi oyun türü için ölüp bitersin, hangi türden oyun çıktığı zaman koşa koşa alırsın diye sorarsanız - ki sormazsınız, saçma sorular bunlar- cevabım şüphesiz hayatta kalma oyunları olurdu. Çocukluğumdan bu yana en çok oynadığım ve yine en çok keyif aldığım oyunlar survival yani güzel Türkçemizle hayatta kalma oyunları.   Hayatta kalma oyunu dediğimizde tek bir tür aklımıza gelmiyor, zombilerden kaçmalı bir oyun da hayatta kalma olabiliyor; koloni kurup kışa, açlığa, doğal afetlere karşı ‘’noluur, bir gün daha’’ diye sızlandığımız oyunlar da hayatta kalma oyunu olabiliyor. Ben o ‘nolluur’ diye sızlandığımız oyunlardan ayrı bir keyif alsam da sizin için şimdi bu sınıflandır

  Bir Psikoloji Günleri daha geçti ve ben de VI. Psikoloji Günleri üzerine bir değerlendirme ve gelecek psikoloji günlerine ufak bir yol gösterici olması için bu yazıyı yazıyorum.   Psikoloji Günleri her yıl -bu konuda pek istikrarlı olamayabiliyoruz- Ankara Üniversitesi Psikoloji Öğrencileri Topluluğu tarafından düzenlenen bilim temelinde; sosyalleşme, yeni insanlarla tanışma ve bu süreç doğrultusunda psikoloji hakkında yeni şeyler öğrenme fırsatı sunan bir etkinlik. Neden böyle bir tanım yapıyorum diye sorarsanız, bunların hepsinin tarafımca gerçekleştirildiğini söyleyebilirim.   İlk olarak işin görünen kısmından bahsedeyim: Konferanslar, Sunumlar… TED Üniversitesi’nden Hacettepe’ye, İzmir Ekonomi Üniversitesi’nden ODTÜ’ye geniş bir üniversite yelpazesinden hocaları ağırladık bu yıl.   Hepsi alanlarında söz sahibi hocalarımız kimi zaman kendi çalışmalarını anlattılar, kimi zaman günümüz gerçekleri üzerinden analizler yaptılar, kimi zamansa kendi tecrübelerinden

 Ergenlik her yetişkinin geçmek zorunda kaldığı bir köprü. O köprüden ben de geçtim ve sanırım hâlâ tam anlamıyla köprünün sonuna ulaşabilmiş değilim.  Big Mouth beni 12 yaşıma geri götürdü. Ergenliğin başlarının ne kadar saçma bir dönem olduğunu güzel bir komediyle sunan Big Mouth iki erkek ana karakter ve güçlü yan karakterlerle sunuyor.  Animasyon, çizgi dizi izlemek benim için büyük bir zevk, bu yazıyı yazarken de insanın sadist tarafını kamçılayan Happy Tree Friends izliyorum. Big Mouth çizim teknikleriyle türünün diğer örneklerinden ayrılmayan bir çizgi dizi ama anlattığı değinilmemiş konu ve bu konuyu size sunuş şekli oldukça ilgi çekici ve sizi keyiflendiriyor.  Hepimiz tüylenmeleri veya ilk sivilceleri hatırlıyoruz. Big Mouth da bize bunları hatırlatıyor ama çok çok küçük dozlarla. Dizinin değindiği asıl konu cinsellik, saf CİNSELLİK.  Dizide birkaç horman canavarımız var ve bu horman canavarları ergenliğin zorlu yolculuğunda bu zavallı çocuklara rehberlik (!) Ed

2017 yılı benim için güzel bir dönüm noktasıydı çünkü psikoloji lisansıma başlama şansı elde etmiştim.   Psikoloji çocukluğumdan bu yana hep ilgimi çekmiştir ve herkesin de ufacık da olsa psikoloji bilmesi gerektiğine inanırım.   Bugün size psikoloji açısından güzel, nitelikli ve sokaktaki adamın da ilgisini çekebilecek bilimsel gerçekler sunacak olan bir kitaptan bahsedeceğim.   PSY-Q PSY-Q, Ben Ambridge tarafından ele alınmış güzel bir derleme. Kitabı derinlemesine incelemeden önce yazara bir değineceğim çünkü ben de kitapçıda aynen böyle yaptım. Ben Ambridge, Liverpool Üniversitesinde görev yapmakta olan bir psikoloji profesörü. Kendisi ‘’Çocuğun Dil Edinimi’’, ‘’İleri Deneysel Metotlar’’ gibi dersler vermekte olan bir bilim düşkünü. Ayrıca herkesin 15 dakikasını ayırıp izlemesi gereken ‘’10 Psikoloji Mitinin Gerçek Yüzleri’’ başlıklı bir Ted konuşmasına da sahip.   PSY-Q   ‘’Ev Tipi Psikoloji Laboratuvarı’’ alt başlığını taşıyor ve bu başlığı fazlasıy

Zaman kavramı her zaman aklımı kurcalayan bir kavram olmuştur. Zaman gerçekten nedir? Neden mutlu olduğumuzda veya sevdiğimiz bir şeyle uğraştığımızda zaman daha hızlı akıyormuş gibi hissediyoruz? Hayatımızın ne kadar kaldığını öğrensek ne yaparız? Gibi gibi…   Momo bu soruların hiçbirine yanıt vermiyor ama zaman temelinde kurulu; kimi zaman umut verici, kimi zaman ilgi çekici, kimi zaman da tüylerinizi ürpertecek gerilimlerle dolu başarılı bir hikâye sunuyor.   Momo çoğu kişi tarafından sadece bir kitap sanılsa da kitap aynı isimde 1986 yapımı, Bambi Ödüllü bir filme de sahip. Bu yazımda hem filmden hem de kitaptan bahsedeceğim…   Öncelikle şunu belirtmeliyim ki filmin ne yazık ki Türkçe hiçbir opsiyonu yok ama kitap ve film büyük ölçüde paralel ilerliyor, İngilizcesi de öyle çok çok ağır değil. Yani filmin altyazı veya dublajı olmaması gözünüzü korkutmasın ve sizi arkanıza yaslanıp seksen küsur dakikalık güzel bir film izlemekten alıkoymasın.   Öykümüz Mom