Ah Arstotzka / Papers, Please / Oyun Eleştirileri

-



Tebrikler; Ekim ayı çalışma kurası çekildi. Kurada sizin adınız çıktı. Grestin Sınır Kontrol Noktası’ndaki görevinize başlayacağınız bilgisi Kabul Bakanlığı’na bildirildi. Siz ve aileniz için Doğu Grestinde bir daire tahsis edilecek ve ev 8. Sınıf olacak. Yaşasın Arstotzka!

Arstotzka’daki maceramız işte böyle başlıyor. Ne müthiş bir açılış değil mi? Sakin olun; bu oyun da tıpkı açılışı gibi müthiş…


Papers, Please Lucas Pope elinden çıkma klasik tarzdan uzak şekilde hazırlanmış, dikkatimizin oyundaki en büyük yardımcımız olacağı bir bulmaca oyunu.

Oyunun düşük sistem gereksinimleri ve düşük hafıza isteği hemen hemen her kesimden insanın oyunun keyfine varmasına olanak sağlıyor. Bunları bir kenara bırakırsak oyun çok tatlı grafiklere ve bir o kadar da güzel ses ve müziklere sahip. Müzikler ve sesler o kadar başarılı ki oyunun geçtiği ülke Arstotzka’nın ne kadar farklı bir ülke olduğunu ayrımsamak işten bile değil.

Oyunu birazdan özetleyeceğim ama ondan önce oyunun benim üstümde bıraktığı ilk izlenimden bahsetmem gerek. Oyun benim için ilk birkaç dakikada fazlasıyla karmaşık bir yapıdaydı; bu ilk başlarda sizi sıkabilir ama oyun dinamik bir oynanış şekli sunduğundan sıkıldığınızı fark etmeden uzun saatleri deviriyorsunuz. Ben oyunu ilk oynadığımda tamı tamına altı saat oynayıp oyuna iki kez baştan başlamıştım. Böylesi bağımsız bir oyun için bu öyle kolay bir şey değil.


Oyunu kısaca özetleyecek olursak, siz Arstotzka adlı komünist bir ülkenin çekiliş sonucu iş başına gelmiş sıradan bir vize memurusunuz. Her gün ülkeye girişleri kontrol ediyor, illegal işleri ortaya çıkarıyor, aileleri ayırıyor ve en basit tabirle aç karnınızı zar zor doyurmaya çalışıyorsunuz.

Biliyorum böyle anlatınca çok da heyecanlı gelmiyor fakat yapımcılar da bunu düşünmüş olacak ki her geçen gün farklı kurallarla boğuşuyorsunuz. Papers, Please en beklemediğiniz anda bir terör saldırısı veya yasadışı örgütler tarafından gelen tekliflerle sizi canlı tutmayı başarıyor.

Papers, Please’de bir aile sistemi var ve bu gerçekten önemli, zira ben ilk oynadığımda ‘’Aile ne yaa, ben tek başıma free free takılırım.’’ dedim ama ailenizdeki tüm bireyler öldüğü taktirde oyun sizin için bitiyor.

Her şey bir kenara oyun sizi kesinlikle sıkmıyor. Emin olarak geçişine izin verdiğiniz birinin yüzünden şaçma sapan bir şekilde ceza yediğiniz an canınız sıkılmıyor aksine oyuna daha sıkı sıkıya sarılıyorsunuz. Dikkatinizi birkaç kat artırarak tabii ki…

Elbette bu oyunu beğenen tek kişi ben değilim. Oyunun aldığı ödüllerden birkaçını da aşağıya bırakıyorum.

Oyuna Steam, Humble Store, GOG.COM gibi platformlardan ulaşabileceğiniz gibi oyun App Store ve PS Vita’da da oynanabilme imkanı sunuyor.

Çağlar Paksoy puanı: 7/10

Yorumlar

Yorum Gönder

Bu blogdaki popüler yayınlar

10 Adımda Daha Eğlenceli Dead Cells / Oyun Rehberleri

-
Resim
Uzun zamandır bu bloga yeni bir şeyler yazmıyorsam bunun sebebi Dead Cells’dir. Üç haftadan uzun süredir Dead Cells oynuyor ve başarısı karşısında büyüleniyorum.   Bu üç haftalık süreçte sık sık acaba Dead Cells ile ilgili eleştiri, tanıtım niteliğinde bir şeyler yazsam mı diye düşünsem de elim bir türlü kaleme gitmedi. Belki de cesaret etmedim.   Bugün ise uzun zamandır yapmak istediğim bir şeyi yapıp bir oyun rehberi hazırlayacağım. Böylece haftalarımı gömdüğüm Dead Cells ile ilgili bir içerik çıkarmış ama aynı zamanda yapmak istemediğim bir şeyden de kurtulmuş olacağım.   Hadi başlayalım.        1) Sabırlı Olun   Dead Cells keşfetmeye, deneme- yanılmaya, gelişmeye bağlı bir oyun. Emin olun oyundan aldığınız zevk oyunu ilk kez bitirdiğinizde değil, gerçekten geliştiğinizi ilk kez hissettiğinizde zirveye çıkacak.   Sabırsız, keşfetmekten haz duymayan, ölüp ölüp en baştan başlamaya katlanamayan biriyseniz Dead Cells ...
Devamı

Tatmin Olamadım / Circle / Film Eleştirileri

-
Resim
Gizem, gerilim, bilinmezlik temalarının özellikle sinemada işlenişine büyük bir sempati besliyorum. Böyle bir film izleyecek olmanın düşüncesi bile modumu bir anda yükseltiyor, kalbimin ritminin sıklaşmasına neden oluyor.   Bu tarz filmler kendimi en rahat sorguladığım ve insanın, insanlığın ne hallere gelebileceğini gözler önüne seren filmler. Eğer bir filmi izlediğimde "Böyle bir kaosun içinde olsam ben ne yapardım" diyorsam o film bu ritimlerin, mod yükselişlerinin sebebidir. Bu tarz filmlere Küp serisini, Labirent serisinin ilk filmini örnek verebilirim.   Yakın zamanda da tıpkı bu filmler gibi bir film tükettim. Üzülerek belirtiyorum ki film beklentilerimi yeterince karşılamadı.   Bahsettiğim film Netflix'de rastgele karşıma çıkmış olan Circle... Film neden orada olduklarını bilmediğimiz 50 insanın ölümcül şimşekler saçan bir kürenin etrafında uyanmasını ve aralarındaki kişilerin, diğerlerinin seçimlerine bağlı olacak şekilde iki dakikada bir haya...
Devamı

Zaman Hırsızları Arasında Bir Saat Çiçeği / Momo / Film ve Kitap Eleştirileri

-
Resim
Zaman kavramı her zaman aklımı kurcalayan bir kavram olmuştur. Zaman gerçekten nedir? Neden mutlu olduğumuzda veya sevdiğimiz bir şeyle uğraştığımızda zaman daha hızlı akıyormuş gibi hissediyoruz? Hayatımızın ne kadar kaldığını öğrensek ne yaparız? Gibi gibi…   Momo bu soruların hiçbirine yanıt vermiyor ama zaman temelinde kurulu; kimi zaman umut verici, kimi zaman ilgi çekici, kimi zaman da tüylerinizi ürpertecek gerilimlerle dolu başarılı bir hikâye sunuyor.   Momo çoğu kişi tarafından sadece bir kitap sanılsa da kitap aynı isimde 1986 yapımı, Bambi Ödüllü bir filme de sahip. Bu yazımda hem filmden hem de kitaptan bahsedeceğim…   Öncelikle şunu belirtmeliyim ki filmin ne yazık ki Türkçe hiçbir opsiyonu yok ama kitap ve film büyük ölçüde paralel ilerliyor, İngilizcesi de öyle çok çok ağır değil. Yani filmin altyazı veya dublajı olmaması gözünüzü korkutmasın ve sizi arkanıza yaslanıp seksen küsur dakikalık güzel bir film izlemekten alıkoymasın. ...
Devamı